03. TINDER, MĘŻCZYŹNI I OGÓLNE SPIERDOLENIE RANDKOWANIA

 W szeregach znanej wszystkim aplikacji Tinder mogłabym zaliczyć się do grona tak zwanych bumerangów. Osób jakie systematycznie, co jakiś czas pojawiają się na nim i znikają. Nie ma w tym nic zabawnego, gdy za każdym razem logując się co pół roku widzę twarz jaką znam i jakiej nie chciałabym już widzieć i usuwam konto z twardym postanowieniem, że nigdy więcej się tam nie zaloguję…

Chociaż usuwanie tam konta wydaje się łatwe, wcale nie jest.  Pandemia ograniczyła nie tylko możliwość kontaktów towarzyskich, ale i również zmusiła osoby mojego pokroju - czyli wolne - do poszukiwania partnerów/partnerek właśnie tam. Znam przypadki osób, jakie na tej aplikacji znalazły miłość swojego życia. Proszę mnie źle nie zrozumieć… Są tam dziewczyny i mężczyźni, którzy naprawdę zasługują na szczęście i na znalezienie kogoś. Ci porządni, zabawni, przystojni lub mniej, każdy ma gust… ALE…  Tutaj jeden problem ciągnie się za drugim, jak setki wiadomości od mężczyzn, jacy nie tylko na takich portalach szukają przygód na jedną noc (a niech to, sama szukam) - ale i również tych jacy atakują. Atakują z powodu półgodzinnej przerwy w pisaniu z nim. Atakują, gdy bezpośrednio, ale kulturalnie próbuje przekazać im, że nic z tego nie będzie… Jacy napastliwie próbują dostać się do twojego domu i życia. Mężczyźni zwariowali, chyba bardziej od reszty społeczeństwa… A może zawsze tak było? Może dopiero teraz to dostrzegam?

Może oceniam jednostki, a może są oni na tyle skrzywdzeni, by swoją krzywdę na takim portalu zamienić w broń, skierowaną do osób z jakimi piszą, ale dostrzegam spory problem w tym co się tam dzieje, jak i w tym, że bezpośrednie, chamskie i bezczelne momentami zachowanie panów/ pań, nie tylko zniechęca do poszukiwania drugiej połówki, ale wpływa na ogólne jej postrzeganie. Jak już pisałam wcześniej, nie jest to dla mnie nowością, ale od panów jacy dostali ode mnie matcha, wcale nie oczekiwałam nagonki, lub tego, że po dwóch wymienionych wiadomościach ze mną są w stanie mnie ocenić. 

Nie wspomnę już o realnym spotkaniu twarzą w twarz, gdy wraz z zaproponowaniem przerwania randki dostałam krótką zwrotną odpowiedź zawierającą niecenzuralne słowa. Brawo dla pana jaki nie potrafił pogodzić się z tym, że „match” nie pasował… A brawo dla mnie, że w końcu w połowie nieudanej randki jestem w stanie powiedzieć „dość”. Odmowa randki lub jej przerwanie jest jak najbardziej na miejscu. Czy nie spotykamy się po to by sprawdzić, czy to ma sens? Nie jesteśmy nikomu nic winne, nikomu nic nie musimy udowadniać. 

Przeglądając różne profile na tej aplikacji, pół żartem pół serio widzę opisy, jakie nic nie mają wspólnego z przedstawieniem się od najlepszej strony. Najczęściej to panowie (bo jeszcze nie natknęłam się na taką kobietę) wulgarnie wyrażają się o płci przeciwnej. Złośliwie nazywają je księżniczkami i wrzucają do jednego worka, uznając, że każda z nas jest Gold Diggerką. Momentami mnie to bawiło, ale z czasem wzbudzało we mnie niechęć, niezrozumienie i zmęczenie…

Te emocje przenosiły się również poza aplikację, jaka w pewien sposób wraz z całokształtem uprzedmiotowiania kobiet sprawiła, że, zaczęłam postrzegać mężczyzn w gorszym świetle…

To małe obrzydzenie do mężczyzn, pojawiło się znowu, gdy spod sportowej bluzki i sportowego stanika przebijały mi sutki, co automatycznie sprawiło, że trzech mężczyzn siedzących w tramwaju naprzeciwko mnie uznało to za zaproszenie do przyglądania się. Zasłoniłam się… Zadowolenie z tamtego dnia zniknęło, tak samo jak wtedy, gdy w trakcie pracy jakiś mężczyzna uznał, że może bez mojej zgody złapać mnie za twarz i próbować pocałować… Bardzo zabawne. Bardzo, kurwa, uprzejme…

I jak nie przenosić tych uprzedzeń, zarówno z Tindera jak i doświadczenia, do zdrowej relacji, jaką chciałabym stworzyć?  Jak mamy nie doszukiwać wszelkich wad i pewnych zachowań u innych? Te niezdrowe spostrzeżenia biorą się stamtąd, ale mogą się również brać z dzieciństwa, z przeszłości. W każdej sytuacji, gdy zachowanie jakiegoś członka rodziny, w relacjach z partnerem/partnerką, wykrzywiało mój pogląd na związek. 

Agresja nie ma płci. Nie ma jej pierdolone zachowanie jakie doprowadza do szału i lęków, do kompleksów…

I to właśnie takie, przepełnione agresją, wulgaryzmem, lub brakiem kultury sytuacje każą mi sądzić, że z góry jesteśmy oceniane płytko i powierzchownie. Mam wrażenie, że oczekiwane jest od kobiet wyłączność i wierność, jakiej jednak brakuje wielu mężczyznom, którzy za zmienianie kobiet jak rękawiczki są klepani po pleckach. Dziewczyny wstawiają na takie portale przeróżne zdjęcia i w wielu przypadkach, jeśli nie spełniają czyiś kryteriów, mogą być odebrane w różny sposób, nawet jeśli zdjęcie niczym, nikogo by nie prowokowało. Wielokrotnie spotkałam się z negatywnymi komentarzami, ze strony mężczyzn i kobiet, na widok zdjęcia dziewczyny jaka występowała w pozie, lub ubraniu, jakie ich zdaniem mogłoby być wulgarne, albo chociażby nie gustowne. Mnie również to spotkało i na pewno spotykać będzie dalej…Ale zastanawia mnie czy również i tak dzieje się z roznegliżowanymi zdjęciami mężczyzn jacy swoje przyrodzenie zasłaniają jedynie pudełkiem na pasty do zębów…

Nie jest łatwo, a jest to jedynie parę moich spostrzeżeń. Szczerze i bez zawahania mogę stwierdzić, że Tinder niech się pierdoli i pierdolą się wszystkie te osoby jakie mają czelność wytknąć mi coś co im się nie podoba… Jakie chcą komuś narzucić jakąś rolę w społeczeństwie. Niech się pierdolą wszystkie te osoby, jakie uważają, że naruszenie naszej prywatności cielesnej i psychicznej nic nie znaczy.  Niech pierdolą się opinie i spojrzenia innych. Niech żyje swoboda i wolność sutków, a przede wszystkim samoakceptacja.  Nie warto w randkowaniu szukać sposobu udowodnienia sobie tego, że jesteśmy WARCI… Jesteśmy. Zawsze i na 100%. Sami czy z kimś…To nie ma znaczenia, póki dążymy do tego, by być szczęśliwymi.